Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

MARK TORNILLO - THE NEW VOICE OF ACCEPT

  Μερικές φορές όταν αναφέρεσαι στον καινούριο τραγουδιστή κάποιας μπάντας συνήθως λες "ο νέος".Ε,λοιπόν ετούτος εδώ ο σκύλος δεν είναι καθόλου μα καθόλου νέος.Mark Tornillo ,ο δεύτερος αντικαταστάτης του UDO πίσω απ'το μικρόφωνο των ACCEPT.
  Μετά από χρόνια αδράνειας εάν εξαιρέσεις ένα reunion  με τον UDO το οποίο άρχισε και τελείωσε με κάποια περιοδεία χωρίς να αποδώσει καινούριους καρπούς οι ACCEPT ανακάλυψαν αυτόν εδώ τον κύριο ο οποίος μετά από χρόνια παρουσίας στα αζήτητα του Metal στερεώματος, μάλλον είρθε η ώρα του να δικαιωθεί,αυτός και μαζί του η απίθανη φωνάρα του.
  

  H πρώην μπάντα,το όχημα έκφρασής του όλα αυτά τα χρόνια μέχρι την ανακάλυψή του απ'τους ACCEPT οι αμερικάνοι TT QUICK.Πρώτη δισκογραφική απόπειρα το 1986 το album "Μetal of Honor" θα μπορούσε να το κατατάξει κανείς στα pozer metal δεδωμένα της αμερικάνικης πραγματικότητας των 80's αλλά αυτό θα ήταν κάτι πολύ εύκολο.
  Ο ήχος τους όντως πολύ κοντά στους ACCEPT δηλαδή ένα μείγμα απ'το καργιολίκι των AC / DC και την βαρβατίλα των JUDAS PRIEST αλλά σαφώς σε πιο μελωδικές φόρμες χωρίς όμως να να έχει καμμία σχέση με AOR εμετούς.Πιο rock όμως σίγουρα.

DELIVER ME (1989)

  Δεν ξέρω γιατί μέχρι τώρα δεν είχα ακούσει τίποτα για αυτή την μπάντα γιατί είναι πραγματικά πολύ καλή.Το 89 κυκλοφορούν το δεύτερό τους δίσκο "Sloopy Seconds" ο οποίος κινείται επίσης στους ίδιους μουσικούς δρόμους με τον προκάτοχό του...Metal που ροκάρει και η φωνή του κυρίου Tornillo συνεχίζει να μοιράζει γούστα και να ακούγεται σαν την Metal εκδοχή του Bon Scott .


  11 ολόκληρα χρόνια πέρασαν απ'το "Sloopy Seconds" και η αύρα των AC / DC έρχεται να στρογκυλοκαθήσει για τα καλά πάνω στη μουσική τους.Το άλμπουμ τους "Ink" του 2000 είναι μια βρωμοροκιά χωρίς προηγούμενο με πιο στοιβαρή παραγωγή και αλήτικο attitude.. και το καλύτερο απ'όλα είναι πως ο τύπος όσο μεγαλώνει η φωνή του γίνεται όλο και πιο βρώμικη...άρα καλύτερη!!!


  9 χρόνια αργότερα οι ACCEPT αποφασίζουν να σοβαρευτούν και στην αναζήτησή τους για καινούριο frontman πέφτουν πάνω στον μικρό αυτό θεούλη.Με τη συνεισφορά του γρέζου της φωνής του που όταν θέλει είναι UDO  αλλά γενικά δεν πολυψύνεται και πολύ καλά κάνει στέκονται και πάλι στα πόδια τους αλλά όχι και καλά "αξιοπρεπής" δίσκος και μαλακίες...οι τύποι επιστρέφουν για τα καλά κρατώντας όλα τα στοιχεία που τους έκαναν αυτό που είναι...και το καλύτερο απ'όλα είναι πως πραγματικά φαίνεται πως το κάνουν για να γουστάρουν πρώτα απ'όλα οι ίδιοι και μετά οι υπόλοιποι.
  Με δύο απανωτές δισκάρες μέσα σε δυο χρόνια έρχονται να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να βρωντοφωνάξουν πως οι παλιές καραβάνες ξέρουν ακριβώς πως παίζεται αυτό το πράγμα και οι νεώτεροι καλά θα κάνουν ν'ανοίξουν τα μάτια τους και να ξεστραβωθούν.Το σχολείο του Metal άνοιξε λοιπόν και πάλι με δυο δίσκους στη σειρά..."Blood of the Nations" 2010 και "Stalingrand" 2012.Όσοι πιστοί προσέλθετε...οι υπόλοιποι έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα καταλάβετε.....


PANDEMIC
TEUTONIC TERROR


STALINGRAD
FLASH TO BANG TIME


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΝΑΡΗΣ (LIFER)

 

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

LASCH VAMME


THE LASCH IS BACK

  "Here in the age of no existance we rise again.Through the mist of broken hopes we let the ashes burn...There is no sign of emotions to this concrete way of thinking.We aimed for divinity..we ended up dark.
   Paint the walls of your soul with blood of unknown host,the chambers of mind control won't let you change the channel.Save the part that always shines,imprisoned in the bottomless pit.
  Common is the cause of those who share the shame shadows...
With blade and sword,with sound and words,make'em believe their lies....."

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

KEEP'EM COVERED



Διασκευές.Το άλφα και το ωμέγα στην δημιουργία και στο δέσιμο μιας μπάντας όταν ξεκινά να παίζει πριν αρχίσει να δημιουργεί δικό της υλικό,υπερχρήσιμο εργαλείο στα live για την εμψύχωση του ακροατηρίου,φόρος τιμής σε μια μπάντα που λατρεύεις και σέβεσαι τη μουσική της ή πολύ απλά ξεκαύλωμα πάνω σ'ένα κομμάτι που γουστάρεις.
       Οι λόγοι για να διασκευάσει κάποιος το κομμάτι κάποιου άλλου είναι πολλοί και διάφοροι και συνήθως πολύ προσωπικοί για τον καθένα είναι όμως και ένας τρόπος για να δείξεις πως η μπάντα σου μετράει και μπορεί να αγγίξει τραγούδια που θεωρούνται άπαιχτα (δεδομένης της μουσικής και παιχτικής τους δυσκολίας) και να καταφέρεις να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων που λένε...
   Στην περίπτωση των διασκευών ότι ισχύει για τους " μεγάλους" ισχύει και για τους "μικρούς",άλλοι τα καταφέρνουν καλά και άλλοι υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους και τότε μιλάμε κυριολεκτικά για "εκτέλεση" ενός κομματιού....Αντίθετα όμως απ'αυτό υπάρχουν και άπειρες περιπτώσεις όπου θα ακούσεις μουσικόφιλους να λένε πως : "πάει τέλος,είναι φοβερό....απλά καλύτερο απ'το κανονικό" μέσα στον ενθουσιασμό τους για μια πραγματικά τέλεια διασκευή σε κάποιο κομμάτι που ήδη γουστάρουν.



  Η άποψή μου είναι πως όσο τέλεια και να είναι διασκευασμένο ένα κομμάτι,ποτέ η διασκευή  δεν ξεπερνάει το πρωτότυπο γιατί πολύ απλά η μπάντα που το δημιούργησε είχε την έμπνευση να το σκεφτεί και να το κάνει πραγματικότητα και ο άλλος βάζοντας πάνω του την δικιά του πινελιά απλά το φρεσκάρει και το επαναφέρει στην σημερινή πραγματικότητα.
  Παρακάτω θα παίξει μία λίστα από διασκευές που πάντα μου άρεσε να ακούω αλλά και απ'τα προτότυπά τους όχι για να μπούμε στη διαδικασία της σύγκρισης και να πούμε ποιό είναι καλύτερο απ'το άλλο και τέτοια....σκοπός του άρθρου είναι να μας τα ξανασκάσουν τα παλιά,να εκτιμήσουμε την διαφορετική σκοπιά που έχουν τα καινούρια και στην τελική να γουστάρουμε!!!! 


THERE'S NO WAY OUT OF HERE
2004 / 1978





SOCIAL DISTORTION / ROLLING STONES
UNDER MY THUMB
1996 / 1966



TEAR IT LOOSE
2002 / 1982

                        

THIRTEEN
1999 / 1994

                          

DAY OF THE EAGLE
2001 / 1974



SMALL HOURS
1987 /1983


ABOLISH GOVERMENT/ SUPERFICIAL LOVE
1996 / 1981





THE WIZARD
 1994 / 1970


24 HOURS
1997 / 1980  

                       


  Οδηγίες χρήσης.Κάνετε κλικ πάνω στο όνομα της μπάντας για να ακούσετε το κομμάτι και όχι πάνω στο όνομα του τραγουδιού.
   Η διασκευή των SOCIAL DISTORTION  στο "Under my Thumb" υπάρχει ως hidden track στο συγκεκριμένο album και όχι σαν κανονικό κομμάτι.
  Η πρώτη εκτέλεση του "Hazy Shade of Winter" ανήκει στους SIMON &GARFANKEL απλά η διασκευή των SODOM είναι πιο κοντά στην εκτέλεση των THE BANGLES.
  Το "Thirteen" πρόκειται για κομμάτι που έγραψε ο DANZIG  για τον JOHNY CASH σαν φόρο τιμής για τον μεγάλο αυτόν καλλιτέχνη,κομμάτι που συμπεριλήφθηκε στο δίσκο του CASH ,"American Recordings" το '94 και πέντε χρόνια αργότερα ο DANZIG στην ουσία διασκεύασε το ίδιο του το κομμάτι στο δίσκο του "666 -Satans Child".
  Tην διασκευή των SLAYER στους T.S.O.L. πέρα απ'το "Undisputed Attitude" μπορείτε να τη βρείτε και στο split 7'' τους με τους Τ.S.O.L. όπου στην μια πλευρά υπάρχουν οι original εκτελέσεις και απ'την άλλη οι διασκευές.
  Οι BULLRING BRUMMIES  που διασκευάζουν το "The Wizard" στο πρώτο tribute στους SABBATH,δεν είναι άλλοι από τους WINO των SAINT VITUS στις κιθάρες,τον ROB HALFORD στα φωνητικά και τους GEEZER BUTLER μπάσο και BILL WARD στα τύμπανα.
  ENJOY!!!!!
ΚΑΡΝΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER)

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ-Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ROCK ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ




  Κολάς με τη μουσική,σιγά σιγά μπαίνεις όλο και πιο μέσα , γίνεσαι αρρωστάκι,αγοράζεις δίσκους,μπλουζάκια,καπελάκια,μπρελοκάκια και εισητήρια για συναυλίες δύο ή και τρείς φορές το μεροκάματό σου.
  Εντάξει τα κολήματα πληρώνονται θα μου πεις και ειδικά αν σε αποζημιώσει το οπτιακουστικό  θέαμα δεν έχεις και κανένα παράπονο,έλα όμως που αν δεν τα΄χεις να τα σκάσεις μένεις με το παράπονο ή αλλιώς με το πουλί στο χέρι..Θέλω να πω πως ,μήπως, η μουσική που γουστάρουμε είναι κι αυτή με τη σειρά της ένα προιόν αποκλειστικά και μόνο για προνομειούχους?

 .....with no money in our coats.


   Αρχίζεις μεγαλώνεις και αντιλαμβάνεσαι πως το μικρόβιο όχι μόνο δεν υποχορεί αλλά εξελίσεται και ξαφνικά από μια εσώτερη παρόρμηση που κι εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να εξηγήσεις,από απλός ακροατής και δέκτης γίνεσαι πομπός,περνάς στην άλλη πλευρά και ανεβαίνεις στη σκηνή πράττωντας σαν μιμητικό ον που θέλει να αναπαράγει όλες τις εικόνες που έχει στο κεφάλι του απ'το Rock μεγαλείο που το ανέθρεψε.
  Πως όμως ο μικρός πλην τίμιος rocker μπορεί μέσα σε μια μπουζουξίδικη πραγματικότητα να ζήσει το rockstarιλίκι του που τόσο έντονα του έχει περάσει ο μουσικός τύπος ή το μουσικό marketing γενικότερα? Μήπως όμως η σκυλο-γαβ γαβ κατάντια και παρακμή της ελληνικής μουσικής ή η έντεχνη χλέπα δεν είναι ο αντίπαλος ?



  

  Αν το σκεφτείς διαφορετικά τα βήματα που έχει κάνει το Rock σαν ξενόφερτο είδος στην Ελλάδα είναι απολύτως φυσιολογικά αν σκεφτεί κανείς την υποστήριξη που έχει,όχι από πλευράς ακροατών αλλά από πλευράς εντύπων,εταιρειών και τα λοιπά.Απ'τα τέλη του '50 που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα ως ένεση πολιτισμική απ΄την συναυλία της ορχήστρας του αμερικάνικου στόλου στο Ζάππειο (όταν δηλαδή στο αμέρικα είχαν ήδη κάψει φλάντζες για εμάς εδώ ήταν κάτι το εξωγήινο) εώς σήμερα το 2012 που μπορούμε να πούμε ότι κάτι γίνετε
 έχουν μεσολαβήσει περίπου 60 χρόνια και ακόμα η νοοτροπία δεν αλλάζει και ούτε πρόκειται
και κατά τη γνώμη μου όχι άδικα.Γιατί?
  Ξεχνάμε πως είμαστε είτε μέρος των βαλκανίων,είτε της Μεσογείου,όπως θέλετε πάρτε το,άρα χώρα με διαφορετική μουσική παράδοση.Για να φτάσει στο σημείο κάτι ξένο να αφομειοθεί και να αρχίσει να αποδίδει πρέπει να γίνει αποδεκτό απ'την πλειοψηφία του κόσμου και δυστηχώς δεν αποτελούμε κάτι τέτοιο.
  Βέβαια δεν είμαστε και η πιο εύκολη περίπτωση μιας που η κουλτούρα που κουβαλάει στην πλάτη της η μουσική που γουστάρουμε δεν είναι απολύτως σύμφωνη με τα "ελληνοχριστιανικά" ήθη και έθιμα.....Θα μου πείς όμως απ'την άλλη ο σκυλάς που είναι πνιγμένος στη κόκα τι το διαφορετικό κάνει .Είναι απλό..δεν το προωθεί!
   Με λίγα λόγια λοιπόν δεν χρειάζεται να κλαιγόμαστε σαν τα μωρά για την πουτάνα κοινωνία που μας αφήνει "στην απ'έξω" απλά πρέπει να καταλάβουμε κάτι πολύ απλό.Δεν είμαστε Δυτικοί....ΟΚ?
  Kαι θα μου πεις και με το δίκιο σου.."και τι σημαίνει αυτό ρε φίλε,επειδή δεν είμαι άγγλος δεν πρέπει να γουστάρω Rock?"Κανείς δεν είπε να μην γουστάρεις και η ιστορία έχει δείξει πως πλέον οι χώρες που το γέννησαν απ'τον υπερκορεσμό δύσκολα παράγουν πια δίσκους της προκοπής.Τα καλύτερα έρχονται από περιοχές που δεκαετίες τώρα καλλιεργούσαν με φροντίδα τον σπόρο και πλέον αρχίζουν και υπάρχουν στο χάρτη,όπως άλλωστε και εμείς.Αλλά εδώ μπαίνει το ερώτημα.Ποιό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις για να μπει το Rock σου στις αρένες,και αλήθεια,πως το γουστάρεις περισσότερο.Στο στάδιο ή να ξερνάει τεστοστερόνη σε κάποια βρωμερή υπόγα?
 
  

  Η Rock πραγματικότητα στην Ελλάδα κινούνταν πάντα σε underground πλαίσια όσο κι αν θέλουμε να το παρουσιάζουμε διαφορετικά (φυσικά όταν λέμε Rock πραγματικότητα στη Ελλάδα δεν εννοούμε τις μπάντες του χαφιέ Μαστοράκη που μας έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο απ'τα ανιστόριτα media ως η Rock κληρονομιά μας), αλλά ακόμα και αυτή τη μοναδικότητα της σκηνής μας, με το μαγικό μας γονίδιο, έχουμε καταφέρει να τη χωρίσουμε σε παρατάξεις.
  Η μία πλευρά είναι οι αγνοί,οι αδιάφθοροι...Τα συγκροτήματα που βασίζοντας τη μουσική σε μια ιδεολογία ενάντια στο σύστημα και το χρήμα επιλέγουν να μην παίζουν σε μαγαζιά με είσοδο παρά μόνο σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια πράγμα το οποίο μπορεί να είναι πολύ όμορφο από μόνο του αλλά όπως όλα τα πράγματα στην εποχή της υπερπληροφόρησης έτσι είναι κι αυτό κάπως μπερδεμένο.
  Το D.I.Y. είναι για μένα η καλύτερη μορφή έκφρασης γιατί παραγματικά έχεις τον απόλυτο έλεγχο του πονήματος σου,όταν όμως χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία από κάποιον γιατί πολύ απλά δεν έχει τ'αρχίδια να μάθει να παίζει το όργανο που στην τελική ο ίδιος επέλεξε και κατά συνέπεια ζαλίζει τα δικά μου με την δικαιολογία του true  τύπου που δεν ακολουθεί το σύστημα αλλά παρ'όλα αυτά η κιθάρα του είναι GIBSON και τα παπούτσια του ALL STAR και το πέτσινο με το ραφτό EXPLOITED που φοράει κάνει τουλάχιστον 100 euro,sory αλλά κάτι πάει λάθος.
  Το γεγονός ότι οι μπάντες που μπορεί να "αμάρτησαν" στο παρελθόν και να έπαιξαν με είσοδο (λες και τα λεφτά αυτές τα πήραν...) δεν δικαιούνται free pass ή member card σ'αυτούς τους χώρους είναι εντελώς καθηστερημένο μιας που αν το σκεφτείς δεν υπάρχει καμμία μπάντα με εταιρεία από πίσω της,πραγματική τουλάχιστουν,που δηλαδή να τη στηρίζει και στην ουσία και αυτές λειτουργούν σε D.I.Y. πλαίσιο αφού τα κάνουν όλα μόνες τους.



  Aπ'την άλλη έχουμε μια άλλη κατηγορία....τους εν δυνάμει Rockstars.Tι σημαίνει όμως ροκσταριλίκι εδώ στη γειτονιά μας και τι κρύβεται πίσω απ'αυτό?
  Λοιπόν: ηχογραφείς τα πάντα με τα δικά σου χρήματα,τυπώνεις τα cd με τα δικά σου χρήματα,στέλνεις τη δουλειά σου για mastering στο εξωτερικό στον τάδε ή τον δείνα μαλάκα που έχει τα κονέ,ανεξάρτητα απ'το αν σ'αρέσει η δουλειά του ή όχι,απλά επειδή έχει τα κονέ και φυσικά και πάλι πληρώνεις εσύ ο ίδιος.
  Πληρώνεις εσύ ο ίδιος τα πάντα εάν θες να περιοδεύσεις,και στη ουσία αφού πια γυρίσεις πίσω άφραγκος  το μόνο που έχεις καταφέρει είναι να τροφοδοτήσεις την Rock Star ουτοπία με την οποία σε έπεισαν ότι επειδή ανεβαίνεις σε μια σκηνή έχεις μαζί της κάποια σχέση και στο τέλος τρως άγαρμπα τα μούτρα σου στον τοίχο της πραγματικότητας.Φίλε ξεκόλα οι PANTERA ήταν συνέχεια ότι να'ναι επειδή κάποιος τους πλήρωνε τα σαραβαλιασμένα δωμάτια των ξενοδοχείων που άφηναν πίσω τους.

  Ζούμε μια ψευδαίσθηση με χιλιάδες φίλους στο fb,και λιγότερους από 100 στα live,νιώθουμε super όταν περιοδεύουμε ξοδεύοντας τα άπειρα,είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε τον οποιονδήποτε παπάρα προσπαθεί να εκμεταλευτεί την καύλα μας και όλο αυτό το βαφτίζουμε ακριβό χόμπυ για να νιώθουμε καλύτερα.Όταν δε,μας δίνεται ο λόγος να εκφράσουμε τις απόψεις μας συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε οι METALLICA και λέμε πως ηχογραφήσαμε στο τάδε studio με τον τάδε υπερπαραγωγό,το artwork μας το έκανε ο τάδε υπερκαλλιτέχνης,το mastering ο τάδε υπερήρωας,πόσο ευγνώμονες νιώθουμε που όλοι αυτοί μας βοήθησαν να διαβούμε αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο αλλά πάντα ξεχνάμε να πούμε πόσο έκαναν όλα αυτά.


  Τι κάνουμε λοιπόν? Παραμυθιάζουμε με τη σειρά μας τους πιτσιρικάδες που αυτή τη στιγμή είναι σ'ένα προβάδικο και ιδρώνουν πάνω στα όργανά τους αντί να ξύνουν τ'αρχίδια τους στην καφετέρια πως μόνο η μουσική είναι αυτό που μετράει και πως αν η μπάντα τους γαμάει δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν.
  Το μόνο που μετράει είναι οι άκρες,τα κονέ και το πόσα φράγκα είσαι διατεθημένος να σκάσεις αν θες η μπάντα σου να κυνηγήσει μεγαλύτερα πράγματα.Πολλοί θα το ονομάσουν επένδυση στο μέλλον,άλλοι αναγκαίο κακό για να προχωρήσεις.Εγώ θα το πω απλά κοροιδία.


  Αφού έτσι με απόλυτη συνείδηση και έχων ακόμα τουλάχιστον σώας τας φρένας σας ανέφερα την δική μου οπτική πάνω σ'αυτό που λέγεται ελληνική σκηνή,μπορούμε πλέον όλοι μαζί να αναρωτηθούμε αν όντως κάνουμε κάτι επαναστατικό στη ζωή μας επειδή είμαστε μέρος αυτού του πράγματος. 
  
  Είναι επαναστατικό το να ταμπουρονόμαστε πίσω από κλειστά παράθυρα και να παίζουμε απέναντι σε κοινό που συμφωνεί απόλυτα μαζί μας,χωρίς κανένα απολύτως ρίσκο?
  Είναι επαναστατικό να ντύνομαι πάνκης με τα λεφτά του μπαμπά και να'μαι συνέχεια κομμάτια στα Εξάρχεια?
  Είναι επαναστατικό να σαπίζω όλα μου τα βράδια που το σύστημα που μισώ μου επιτρέπει να είμαι ελεύθερος σ'ένα μεταλλάδικο που παίζει όλο τα ίδια και τα ίδια κλάνοντας στη μπύρα?
  Είναι επαναστατικό να χρειάζεται να ανήκω σε κλίκες για να'χω τα κονέ που θα μου επιτρέψουν να παίξω support σε κάποια μεγάλη μπάντα ή και σε κάποιες περιπτώσεις να πληρώνω γι'αυτο?
  Είναι επαναστατικό να πληρώνω πενηντάρικα ενώ βγάζω ούτε τριάντα την ημέρα για να δω το εκάστοτε ίνδαλμά μου?
  Και τέλος είναι επαναστατικό να μιλάω για φράγκα ενώ μιλώ για μουσική??
Εάν λοιπόν νομίζω ότι κάνω την επανάστασή μου μέσα από όλο αυτό τότε μπορεί να μου απαντήσει κάποιος σε τι μου φταίνε οι σκυλάδες?



ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΝΑΡΗΣ (LIFER)





 

  

  







 

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

THE  BLACK  LEAGUE

CHOOSE TO RUN WITH  THE  WOLVES 
OR DIE WITH THE HERD



  THE BLACK LEAGUE...
  Μπορώ σίγουρα να τολμήσω να το πω.Άνετα η πιο υποτιμημένη μπάντα της εποχής μας.Ειδικά στην Ελλάδα.
  Όσοι γνωρίζουν την πρώτη και φυσικά καλύτερη και όχι νερόβραστη περίοδο των SENTENCED ,γνωρίζουν και την φωνή του τότε frontman τους Taneli Jarva.
  Κορυφαία πόνημα αυτής της περιόδου,το album τους "AMOK ".Όσοι μεγάλωσαν στα 90's αντιλαμβάνονται τη μουσική αξία αλλά και ιδιαιτερότητα αυτού του δισκου : το απόλυτο πάντρεμα του Death Metal με τον κλασσικό Heavy Metal ήχο όχι όμως με την λογική των ENTOMBED (πιο Motorheadίστικη ή Stonerάδικη άποψη πάνω στην καφρίλα) αλλά με την έννοια της μελωδίας σε καθαρόαιμα μεταλλάδικα riff  και από πάνω μια φωνή που στάζει φαρμάκι και γρυλίζει απειλητικά τα κρίματά της.Σημαδεμένο album!
  Μετά από αυτό το μνημείο,οι δρόμοι των SENTENCED και του Jarva χωρίζουν.Οι μεν ακολουθούν πιο mainstream μονοπάτια με κομμάτια μουλιασμένα στα εφηβικά δάκρυα και την κλάψα,φτιαγμένα αποκλειστικά και μόνο για ακροατές που η γκλάβα τους κόβει μόνο μέχρι τους HIM (αποψή μου) ενώ ο δε μαζεύει όλα του τα προβλήματα τα καταπύνει και τα μετατρέπει σε αγνή μεταλλάδικη τσαντίλα!!!
  
  1998 και οι THE BLACK LEAGUE είναι γεγονός!!!Το επόμενο βήμα στο μονοπάτι που χάραξε το "AMOK" ακούει στο όνομα "ICHOR"  και η χρονιά κυκλοφορίας του το 2000.
  Το album αυτό είναι φτιαγμένο για να χορεύεις την καταστροφή..Ο ήχος χύμα, βρώμικος,οι μελωδίες άπιαστες (καρφώνονται στο κεφάλι σου και μένουν εκεί για μια ζωή),τα solo κλασικομεταλλάδικα με Rock n' Roll ενέσεις και η μαυρίλα μετατρέπεται σε πάρτυ!!
  Η φωνή? Mc Coy/Morisson/Lemmy το αμάλγαμα των τριών απ'τις φωνητικές χορδές του Jarva.Εκεί που έχεις κάψει με το "Ozymandias" και νιώθεις τους FIELDS OF THE NEFILIM του "Dawnrazor" να χαμογελούν χαιρέκακα απ'τη γωνία βάζεις το "We Die Alone" και χορεύεις μόνος σου στα σκοτάδια...
  Ο ήχος του να αντιμετωπίζεις την κατάθλιψη με τσαμπουκά και αρχίδια και όχι σαν κλαψομούνης που θέλει τη μαμά του...


  
     
  'Ενα χρόνο αργότερα μας χαρίζουν απλόχερα, σ'εμάς τους εθισμένους με τον ήχο τους,αυτό που περιμέναμε .Το "UTOPIA A.D." κυκλοφορεί το 2001 για να μας κάψει κι άλλο το κεφάλι ακολουθώντας τον δρόμο του προκατόχου του με κάπως πιο βαβουριάρικη προσέγγιση στον ήχο.Κομμάτια?
  "Harbour of Hatred","To Suffer and to Smile" το έπος "Utopia" και η θανατερή ατάκα / εισαγωγή "Are you ready for the truth?" σε στέλνει αδιάβαστο και σε βάζει για τα καλά στο κλίμα.Πόνος...αγνός,ακάθαρτος πόνος!!!!!




Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το ένα και μοναδικό ep τους "DOOMSDAY SUN" και πάρε να'χεις.Η τσαντισμένη μαυρίλα είναι και πάλι πανταχού παρούσα αλλά πλέον αρχίζει και αχνοφαίνεται μια πιο έντονη τάση απαγκίστρωσης απ'την καφρίλα προς ένα πιο Rock n' Roll στύσιμο της μουσικής.Η σκατοψυχιά όμως,σκατοψυχιά!!!
  Το οι DOORS ακούνε MOTORHEAD "Sanguinary Blues" απλά κώβει κώλους,διασκευάρα NICK CAVE "City of Refuge" και φως πουθενά,το "Sunday Song" μαχαίρι στην καρδιά....
  Απλά οι τύποι παίζουν μαζί μας δείχνοντάς μας τα σημάδια για το τι θα ακολουθήσει...








  Η καταστροφή του ανθρώπου.Ίσως αυτή να είναι η μούσα τους!!!2004 και οι THE BLACK LEAGUE αφήνουν πίσω τους οποιαδήποτε Death Metal επιρροή και το ρίχνουν στις ροκιές κάτι που για όσους τους ακολουθούσαν ήταν αναμενώμενο.MAN'S RUIN REVISITED!!!!
  Πάρε τους DANZIG,τους MOTORHEAD,τους SKYNYRD,τον Joe Cocker ,το Punk και ότι άλλο κάνει το δικό σου μείγμα εκρηκτικό,πέτα τα στον κουβά με το ουίσκυ και το εφέ που θα σου κάψει το κεφάλι θα είναι κάπως σαν το άκουσμα αυτού του δίσκου.
  Κοιτάς το εξώφυλλο και νιώθεις το hangover,και όσο για τη μουσική ,τίτλοι όπως "Cold women,Warm beer","Black Water Fever" και "Ain't no friend of mine" πιστεύω πως περιγράφουν ακριβώς τη μετάλλαξη και το Rock n' Roll χάος που επικρατεί σ'αυτό το album.





  Μετά το "MAN'S RUIN..." έχουν ακολουθήσει άλλα δυο album "A PLACE CALLED BAD" το 2005 και "GHOST BROTHEL" το 2009.Μου φαίνεται πως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα φέρει στην ελληνική αγορά,δεν τα έχω δει ποτέ μπροστά μου δηλαδή και ότι έχω ακούσει από αυτά τα album είναι μόνο απ'το Youtube δηλαδή δεν έχω κάτσει να τα λιώσω με την ησυχία μου για να γίνουν κομμάτι μου οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.Μουσικά συνεχίζουν στον δρόμο του "MAN'S RUIN..." με ακόμα πιο καθαρά φωνητικά και πιο ροκάδικο ήχο.
  Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τους ψάξετε γιατί διαφορετικά στερείτε απ'τον εαυτό σας τόνους απίστευτης μουσικής καύλας και αλήθειας.
  Αλήθεια....θα φιλοτιμηθεί ποτέ κανείς να τους φέρει για live απο'δώ?
Οι SENTENCED πάντως έχουν έρθει...........







   


Γιατί απλά είναι τεράστια μπάντα ρε πούστη μου!!!!!!

THE PUSHER

ΚΑΡΝΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER)