Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΠΡΑΜΑ-CHRONICLES pt1



H μεγάλη περιπέτεια μόλις ξεκίνησε...Το Πράμα έρχεται και έχει ως εξής...

   ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

TRACKLIST

  • JOE COCKER-With a Little Help from my Friends
  • MONSTER MAGNET-Look to your Orb for the Warning
  • GRAVEYARD-Uncomfortably Numb
  • THE BELLRAYS-Stone Rain
  • THERAPY-Misery
  • ELECTRIC WIZARD-Mountains of Mars
  • BOB DYLAN-From a Buick 6
  • IRON MAIDEN-Stranger in a Strange Land
  • ZZ TOP-Waiting for the Bus
  • NASHVILLE PUSSY-Hate & Whiskey
  • NAZARETH-This Flight Tonight
  • WITCHFYNDE-Leaving Nadir
*INTRO/OUTRO:FRANK POP ENSEMBLE-The Thing Demands
*ΠΕΡΣΙΚΟ ΧΑΛΙ:FU MANCHU-Out to Sea

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ( LIFER ) ΚΑΡΝΑΡΗΣ


Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΧΩΝΙ Ο ΚΑΙΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΦΙΔΙ



    Ο λόγος για τον οποίο γράφεται αυτό το άρθρο είναι πολύ απλός.Πιστεύω πως οι άνθρωποι που απαρτίζουν το δημοσιογραφικό δυναμικό της εφημερίδας ΤΟ ΧΩΝΙ κάθε άλλο παρά ηλίθιοι είναι και πως μέσα στη γενικότερη σαπίλα που μας περιβάλλει είναι πραγματικά μία φωνή που διαφέρει και που πραγματικά προσπαθεί να στηρίξει την ενημέρωση χωρίς παρωπίδες είτε εκούσιες,είτε ακούσιες.Όμως η προσωπική μου άποψη είναι πως στην προκειμένη περίπτωση έκαναν φάουλ και μάλιστα πολύ σοβαρό και εξηγούμε...
    Πριν ξεκινήσω και για να αποφύγω σχόλια του τύπου "εδώ ο κόσμος καίγεται και το αυτό χτενίζεται" θα ήθελα να τονίσω πως το blog αυτό ασχολείται με τη μουσική και μόνο με αυτή οπότε ότι πρόκειται να γραφεί έχει να κάνει με την υπεράσπισή της για εκατομμυριοστή φορά απέναντι στην αμάθεια και την ασχετοσύνη και επίσης για να προλάβω άλλου τύπου σχόλια,ουδεμία συμπάθεια έχω προς το εν λόγω σίχαμα που φοράει το μπλουζάκι και σαφώς προς την ιδεολογία που πρεσβεύει.

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ POST ΣΤΟ FACEBOOK ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΝΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΑΔΑ ΣΤΗ ΓΑΔΑ

  Ξεκινώντας θα ήθελα να πω πως ο τρόπος γραφής του συγκεκριμένου σχολίου λίγο διαφέρει απ'τον τρόπο με τον οποίο κάποια γιαγιά σε οποιοδήποτε ελληνικό χωριό που φυσικά και δεν είναι υποχρεωμένη να ξέρει ποιοι είναι οι DEATH θα έβγαινε στο μπαλκόνι να φωνάξει στις γειτόνισσες "Παναγία βόηθα τι είδανε τα μάτια μου".Όμως ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος πριν αναρτήσει την μπαρούφα θα έπρεπε να μπει στην διαδικασία να τσεκάρει έστω,αφού προφανώς βαριότανε να ψάξει, τι ακριβώς είναι το συγκεκριμένο logo μιας που κάνει μπαμ πως πρόκειται για logo κάποιου συγκροτήματος λαμβάνοντας επίσης υπόψη του την ενασχόληση του εν λόγω σιχάματος με την μουσική και ιδιαίτερα με τον ακραίο ήχο,κάτι που είναι παραπάνω από πασίγνωστο μιας που τα εγχώρια κουτσομπολίστικα -φασιστοτρομολάγνα media φρόντισαν να το κοινοποιήσουν απ'την πρώτη στιγμή που άρχισαν να φλερτάρουν με το φιλοφασιστικό εγώ τους προβάλλοντας ότι είχε να κάνει με αυτό που τα ίδια ονομάζουν τώρα "τρομοκρατική οργάνωση" και όχι πολιτική παράταξη ,όπως μέχρι πρότινος συνήθιζαν να αποκαλούν τη Χρυσή Αυγή.
    Συνεχίζω με ένα ερώτημα που φυσιολογικά γεννάται απ'την αντιμετώπιση του ανθρώπου που ανέβασε το συγκεκριμένο post απέναντι σε ένα ακραίου περιεχομένου λογότυπο που έτυχε να φοράει ένας θιασώτης του μίσους επάνω στο μπλουζάκι του.
   Η εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ είναι η φωνή μιας συγκεκριμένης παράταξης που στις προηγούμενες εκλογές διεκδίκησε την ψήφο των ελλήνων και που προσωπικά μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση με την κάθετα αντιδραστική στάση της απέναντι σε όλα τα άσχημα που μας ετοίμαζαν και που ακόμα μας ετοιμάζουν όλοι αυτοί οι απαράδεκτοι τύποι που βρίσκονται στην εξουσία τους οποίους κάποιοι άλλοι απαράδεκτοι τύποι  που ζουν ανάμεσα μας τοποθέτησαν σε καίριες για το μέλλον όλων μας θέσεις.
  Το ερώτημα είναι πως εάν άτομα που βρίσκονται μέσα σε αυτή την πολιτική κίνηση αντιλαμβάνονται την μουσική και την τέχνη τόσο κοντόφθαλμα σε τι ακριβώς διαφέρει η αντιμετώπισή τους απέναντι στην εμφάνιση και τον ενδυματολογικό κώδικα ενός οπαδού του συγκεκριμένου ακραίου ήχου από την αντιμετώπιση που θα είχε απέναντι σε αυτή την εμφάνιση κάποιος εξίσου κοντόφθαλμος μπάτσος κάποιες δεκαετίες πριν...άρα είναι μια αντιμετώπιση τουλάχιστον οπισθοδρομική και εντελώς μεσαιωνικού τύπου και εδώ να προσθέσω πως το συμπέρασμα αυτό δεν κρύβει κανένα ίχνος προπαγανδιστικής μαλακίας απέναντι στο ΧΩΝΙ απλά είναι κάποια ερωτήματα που θέλοντας και μη ξεπετάγονται απ'το ηλίθιο μεταλλάδικο μυαλό μου.
   Eπειδή  λοιπόν γνωρίζω πως στην συντακτική σας ομάδα συμμετέχουν και αρκετοί καλλιτέχνες παρακάτω παραθέτω κάποια links τα οποία οδηγούν σε στίχους του συγκροτήματος για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται και πως ουδεμία σχέση έχουν με νεο-ναζιστικά κολοκύθια αλλά και σε κάποια video για να μπορέσετε να δείτε τη μουσική αρτιότητα που χαρακτήριζε τη συγκεκριμένη μπάντα,μιας που ο ιθύνων νους αυτής,ο τραγουδιστής-κιθαρίστας-συνθέτης CHUCK SHULDINER έχει αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο απ'το 2001 και προφανώς η μπάντα έχει πάψει από τότε να υπάρχει.

   LYRICS

  SPIRITUAL HEALING 
  INDIVIDUAL THOUGHT PATTERNS
  SECRET FACE
    
   VIDEOS

CHUCK SHULDINER'S SOLO
FLATTENING OF EMOTIONS
INDIVIDUAL THOUGHT PATTERNS

  Kαλό θα ήταν λοιπόν απ'δω και πέρα όταν ασχολείστε με κάτι το οποίο είναι έξω απ'τα χωράφια σας,να κάνετε, έστω, τον κόπο να ενημερώνεστε γι'αυτό και να μην κράζετε σαν γριές απ'το μπαλκόνι,μπερδεμένοι μέσα στην πλήρη σας αμάθεια. Επίσης καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιείται τους ίδιους τρόπους προπαγάνδας που χρησιμοποιούν και αυτοί γιατί είναι κάτι που χτυπάει πολύ άσχημα.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

 



Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΟ ΠΡΑΜΑ CHRONICLES -LOST IN SPACE-




    Κάπως σαν εκπομπή......
   To Πράμα...εξωγήινη μορφή ζωής πλοκαμοειδούς ανατομίας η οποία τυχαία βρέθηκε στο δρόμο μου και την περιμάζεψα.Προηγήθηκε ένας κύκλος εκπομπών στο Freakout.gr, τον πιο επικίνδυνο σταθμό του ιντερνετικού ραδιοφώνου,πέρυσι τον χειμώνα ,ώπου εγώ και το Πράμα μου συγκατοικούσαμε στα όρια της παράνοιας με ιστορίες διαπλανητικού τρόμου βγαλμένες μέσα απ'τη ζωή ντυμένες με το ανάλογο σάουντρακ.
   Φέτος το Πράμα ανοίγει τα πλοκάμια του για άλλους γαλαξίες αφήνοντάς με σύξηλο να τραβάω τα μαλλιά μου απ'την απουσία του και ταξιδεύει στα πέρατα του σύμπαντος σε μια κινηματογραφικού τύπου θα έλεγε κανείς παρανοική οδύσσεια....
   Την περιπέτεια που πρόκειται να ζήσει θα μπορείτε να την ακούτε ηχογραφημένη σε parts μέσα απ'το BIG BAD BLUES, σε λίγο καιρό από τώρα,πάντα με κοινωνική συνείδηση και far out man! προεκτάσεις...Οπότε το Πράμα έρχεται και για μια ακόμα φορά έχει ως εξής!!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

THE FLIGHT OF SLEIPNIR - SAGA- 2013



   Σαν να λέμε καλό χειμώνα....THE FLIGHT OF SLEIPNIR,μια μπάντα που με έστειλε αδιάβαστο με τον τρόπο της.Αμερικάνοι στην καταγωγή οι οποίοι όμως ,όπως φαίνεται, έχουν κόλλημα με την Νορβηγική μυθολογία πράγμα που σημαίνει αυτόματα πως ο ήχος τους γενικότερα χαρακτηρίζεται από ένα διάχυτο ρομαντισμό.
   Σχηματίστηκαν το 2007 στο Κολοράντο και από τότε έχουν βγάλει τρεις δίσκους,διάφορα ep μα και κάποια split με μπάντες που προφανώς μοιράζονται το όραμα τους.Το "Saga" του 2013 είναι το τελευταίο τους άλμπουμ, στο οποίο όπως και στα προηγούμενα παντρεύουν ταξιδιάρικες folk μελωδίες με doomοειδή ξεσπάσματα και αργόσυρτες blackmetalιές,με την μόνη διαφορά πως σε αυτό το δίσκο έχουν αφήσει στην άκρη τις μακροσκελείς συνθέσεις και έχουν κάνει τα πράγματα πολύ πιο μαζεμένα.
   Όταν παίζουν μελωδικά θυμίζουν κάπως τους LAKE OF TEARS του " Crimson Cosmos"και γενικά όταν τα black φωνητικά μπαίνουν στο παιχνίδι δεν βγάζουν τόσο μίσος και ακρότητα μα περισσότερο βοηθούν στο να δώσουν boost στη συγκεκριμένη φάση του κομματιού και να δημιουργήσουν ένα επικό συναίσθημα.
  Ταξιδιάρικο άλμπουμ με τον τρόπο του,ιδανικό για το φθινόπωρο και κατά την προσωπική μου άποψη το πιο ευκολοάκουστο απ'όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα.




ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

   

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

QUEST FOR FIRE 2007-2013




   'Εχω αρχίσει λίγο να κουράζομαι με τους όρους κατάταξης και περιγραφής του ήχου μιας μπάντας..ίσως όμως αυτό να είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της φάσης,όταν δηλαδή μπαίνεις στη διαδικασία να δώσεις στον άλλον να καταλάβει τι είναι αυτό που πρόκειται να ακούσει και ίσως σε λίγες σίγουρα πλέον περιπτώσεις να αγοράσει.
   Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα απ'τα πιο απίστευτα που μου έχουν συμβεί ψάχνοντας σαν μανιακός τότε να βρω το "Nola" το πρώτο cd των DOWN (παντελώς άγνωστοι τότε στη μουσική ελληνική rock ξερολίαση) έχοντας διαβάσει ένα άρθρο για αυτούς σε ένα σχετικό αφιέρωμα σε βραχύβιο ελληνικό περιοδικό (λεγόταν RAZOR και πρόλαβε να βγάλει τρία τεύχη) και τελικά το πέτυχα σε γνωστό μεγάλο δισκάδικο της Αθήνας στο section με τα alternative δίπλα σε cd των PLACEBO και άλλα εξίσου σχετικά.Θέλω να πω πως η λογική κατάταξης στα πλαίσια της λογικής του ραφιού είναι που κάτι που ίσως θα έπρεπε να ξεπεράσουμε όλοι εμείς που αναλαμβάνουμε τον ρόλο του κριτικού του ήχου που με κόπο μία μπάντα έχει αποτυπώσει στο δίσκο της γιατί μόνο κακό κάνει στη μπάντα που θέλει να προωθήσει τη φάση της και να μην την χαντακώνουμε προσπαθώντας να δείξουμε πόση μουσική ακούμε και πόσα διαφορετικά στοιχεία έχουμε βρει στον ήχο της μπερδεύοντας έτσι τον ακροατή ή να μην φτάνουμε στο άλλο άκρο, της ταμπέλας, του τύπου "απ'της καλύτερες stoner μπάντες που άκουσα τα τελευταία χρόνια".Δηλαδή απ'τους ΗAWKWIND και μετά?
    Η προσωπική μου άποψη είναι πως μια απλή περιγραφή αρκεί....και τώρα περνάμε στο κυρίως..
    QUEST FOR FIRE ..κατάγονται απ'το Τορόντο του Καναδά,σχηματίστηκαν το 2007 και είναι ενεργοί δισκογραφικά απ'το 2009, χρονιά την οποία και έβγαλαν το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ.


  Tα αργά τους κομμάτια, που είναι και τα περισσότερα , ακολουθούν τη λογική της μπαλάντας με μια Heavy Rock αισθητική ενώ η παραγωγή τους κάνει το άκουσμα εντελώς ψυχεδελικό αφού γενικότερα αυτό που προσπαθούν να κάνουν μέσα από αυτή είναι να δημιουργήσουν μια φευγάτη ατμόσφαιρα.
   Καταφέρνουν να σε ταξιδεύουν είτε παίζουν μελωδικά είτε όταν οι μελωδίες δίνουν τη θέση τους στα θεόρατα και υπέρβαρα riffs doomάδικης εντελώς αισθητικής και δεν φοβούνται να γράψουν μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια μιας που καταφέρνουν να μην γίνονται ποτέ κουραστικοί.

   Την επόμενη ακριβώς χρονιά το 2010 κυκλοφορούν το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ τους "Lights from Paradise" το οποίο ακολουθεί τον ίδιο δρόμο με τον προκατοχό του σε θέματα παραγωγής.


  Οι διαφορές σε αυτή τη δεύτερη προσπάθεια είναι πως παίζουν κάπως πιο up tempo σε σημεία κατά τη διάρκεια του δίσκου ενώ γενικότερα επικρατεί μια rock επικούρα στην ατμόσφαιρα. Η προσθήκη δε κάποιων κλασσικών εγχόρδων δίνει ένα πιο συγκινησιακό τόνο εκεί που απλά θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο κιθάρες που παίζουν ένα riff κάτι που προσωπικά το γούσταρα αρκετά και εν κατακλείδι το άλλο μεγάλο κόλλημα είναι τα φωνητικά του τύπου που θυμίζουν Gilmour και κάνουν την όλη κατάσταση ακόμα πιο άντε bye!!

  Τον Ιανουάριο του '13 ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους για να ασχοληθούν με άλλα projects πράγμα που δείχνει πως τα παλικάρια την ψάχνουν γενικότερα και δεν παραμένουν στάσιμοι κάτι που για μένα προσωπικά είναι ακόμα ένα πολύ μεγάλο συν.
   QUEST FOR FIRE λοιπόν...δύο δισκάκια όλα κι όλα , βρείτε τα και λιώστε τα!!


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ






Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

VISTA CHINO -PEACE- 2013




    O ήχος της ερήμου επιστρέφει και μάλιστα παιγμένος από τους πρωτομάστορες.Οι VISTA CHINO δεν είναι άλλοι από τους KYUSS με μοναδικό απών τον Homme τη θέση του οποίου έχει αναλάβει ο Bruno Fevery κιθαρίστας του project αναβίωσης του Garcia που άκουγε στο όνομα KYUSS LIVES.Οι υπόλοιποι Oliveri και Brant Bjork κανονικά στις θέσεις τους και η μπάντα έτοιμη να ξαναμοιράσει απλόχερα μια απίθανη desert rock εμπειρία.
    Το άλμπουμ δεν το λες υπέρβαρο και τέτοια ,το λες όμως αρκετά φαζαριστό και εμπνευσμένο το οποίο σε βάζει κατευθείαν σε ένα μυοχαλαρωτικό κλίμα μιας που δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα και απλά χαίρεται τη μοναξιά και τη ζέστη της ερήμου μετατρέποντάς τη σε 10 κομματάρες που δεν θα αφήσουν παραπονεμένο κανέναν fan του συγκεκριμένου ήχου αλλά και γενικότερα κανέναν ακροατή που ακούει rock σοβαρά και όχι περιστασιακά...δηλαδή ναι μεν τα κομμάτια είναι απλά και παιγμένα χαλαρά δεν υπάρχουν όμως  χιτάκια.
    Δεν θα ακούσω κάποιο ξανά μεμονωμένα θα το ακούσω όλο σαν σύνολο ξανά και ξανά...συνίσταται δε για ζεστά μεσημέρια έτσι για να είστε και εντός κλίματος.Τhumbs up!!!





ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

NEWSTED - HEAVY METAL MUSIC- 2013






    Jason Newsted baby!!!Πιο απλά πεθαίνεις....Όνομα της μπάντας το όνομά του,μια νεκροκεφαλή και μια πεντάλφα στο εξώφυλλο και ο τίτλος του δίσκου "Heavy Metal Music".Τι  δεν κατάλαβες ακριβώς....εντάξει κοίτα δεν ανακαλύπτει και τον τροχό απλά αυτό που κάνει είναι να παίξει τη μουσική που γουστάρει με πολύ straight forward τρόπο με πολύ απλές γραμμές δόμησης των κομματιών κάτι που τελικά σε κάνει να θέλεις να περάσεις καλά,να πιείς μπύρες και να γουστάρεις.
  Η φωνή του στέκεται πολύ γαμάτα και δίνει χαρακτήρα στα τραγούδια όντας και αυτή δυνατή και σφιχτοδεμένη όπως και το σύνολο του ήχου αυτού του άλμπουμ το οποίο πότε δίνει γκάζια δείχνοντας έτσι τη thrash αφετηρία της μορφάρας του Newsted  και πότε γκρουβάρει sabbathικά χωρίς να γίνεται stonerόπληκτο κρατώντας έτσι μια ισορροπία σαν άκουσμα.
    Το βασικότερο όλων είναι πως όλα αυτά τα κάνει χωρίς τη βοήθεια ψυχιάτρου πράγμα που σημαίνει πως πραγματικά χεστήκαμε αν θα ξαναβγάλουνε ποτέ οι METALLICA δίσκο.Αυτός μπορεί να βγάζει ένα δισκάκι κάθε χρόνο για να μας κάνει να γουστάρουμε?



ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER)ΚΑΡΝΑΡΗΣ





Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

POTERGEIST -SWAMPIRES- 2013



      Εδώ είσαι αδερφέ μεταλλοροκά που γουστάρεις να ιδρώνεις τη φανέλα. Οι POTERGEIST επιστρέφουν ανανεωμένοι και νεκροζώντανοι απ'το βάλτο και διεκδικούν το αίμα μας σε αντάλλαγμα της καύλας που μας χαρίζουν απλόχερα.Αυτή τη φορά η αίσθηση που σου αφήνει το όλο αποτέλεσμα είναι ή όλα ή τίποτα.Η μπάντα δείχνει αποφασισμένη να τα καταφέρει χρησιμοποιώντας όλα τα όπλα που χρειάζεται μία στείρα πλέον μουσική βιομηχανία για να στηρίξει μία προσπάθεια και παίζει τα ζάρια της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
   Artwork και παραγωγή από δύο δυνατά ονόματα του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος χρησιμοποιούνται ως παντιέρα για να σπρώξουν την όλη προσπάθεια παραπέρα,έλα που όμως εδώ δεν έχουμε την περίπτωση ενός μούφα δίσκου με ωραίο περιτύλιγμα αλλά έχουμε μια πραγματικά γαμάτη δισκάρα η οποία όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα χρειάζεται μια έξυπνη κίνηση για να ξεχωρίσει.
   Μουσικά τώρα το "Swampires" είναι πραγματικά ένα βήμα παραπάνω και σε τεχνικό επίπεδο αλλά και σε έμπνευση απ'τον προκάτοχό του "Muddy Mermaids" και θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για μία συλλογή από κομματάρες. Κανένα δεν είναι λιγότερο καλό απ'το άλλο και είναι όλα μεταξύ τους διαφορετικά.Φίλτατε ντεμίκαφρε θα γουστάρεις πίστεψέ με...και αυτό γιατί...γιατί κατά τη διάρκεια της ακρόασης το "Swampires" θα σου θυμίσει από τους UGLY KID JOE μέχρι τους METALLICA και τους PANTERA μα το καλύτερο απ'όλα είναι πως δεν θα έχεις πάρει χαμπάρι ποιο σημείο ακριβώς ήταν αυτό που σου τους θύμισε.
    Προσωπικό κόλλημα ...το "Southern Crown" το οποίο κατάφερε να κάνει τα κλασσικομεταλλάδικα γονίδιά μου να χοροπηδάνε σαν τρελά.Προσωπική άποψη ....αυτό το άλμπουμ δεν πρέπει να μείνει εδώ τριγύρω ...πρέπει να πάει μακρυά.Τους το εύχομαι ολόψυχα!!!

LONG LIVE THE SWAMP!!!!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  (LIFER )ΚΑΡΝΑΡΗΣ



  

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

JAW BONES EP -2013-





   Εδώ είμαστε....μια καινούρια κυκλοφορία εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη έρχεται να βασανίσει ευχάριστα τ'αυτιά μου με τον απλό και ειλικρινή τσαμπουκά της.
   Ο λόγος για τους JAW BONES ή αλλιώς JB και το πανέμορφο ,δυνατό ep τους.Οι ίδιοι περιγράφουν τον ήχο τους σαν μία μίξη grunge,metal και stoner στοιχείων και νομίζω πως πέφτουν εντελώς μέσα μιας που στα τρία τραγούδια της δουλειάς τους καταφέρνουν να παντρέψουν με επιτυχία τα τρία αυτά μερακλίδικα ιδιώματα.
   Ο τραγουδιστής τους τα σπάει καταφέρνοντας να συγκρατήσει την καφρίλα αναδεικνύοντας έτσι τη ροκιά,το rhythm section κόβει κώλους και ο ήχος τους γενικά είναι βαρύς και καθαρός στα πλαίσια πάντα της βρωμιάς που όλοι μας λατρεύουμε.
   Στα συν οι εμβόλιμες μελωδίες που καταφέρνουν να δώσουν χαρακτήρα στη μπάντα και να την κάνουν να ξεχωρίζει απ'το γενικότερο βαβουριάρικο  γίγνεσθαι.
  Απλά πράγματα και κατανοητά...Α! το "Ego Tripper" σκίζει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

FRANK MARINO - JUGGERNAUT (1982)



    Γουστάρω γιατί βγήκε τη χρονιά που γεννήθηκα...δεν το τρώτε ποτέ αυτό το σκάλωμα? 
Frank Marino καναδός κιθαρίστας που ξεκίνησε την πορεία του στις αρχές του '70 με τους MAHOGANY RUSH με ένα μουσικό ύφος πολύ κοντά σε αυτό του Hendrix.Mια απίστευτη μπάντα με μια πορεία που κράτησε μέχρι τις αρχές των '80's με αρκετά μεγάλη επιτυχία.
    Το '81 ξεκινάει την προσωπική του καριέρα με το δίσκο "The Power of Rock n' Roll" ώπου με το πρώτο άκουσμα δίνει στον ακροατή να καταλάβει πως πλέον έχει "απεξαρτηθεί" απ'τον εθισμό του στον Hendrix και πλέον με τις επιρροές του φιλτραρισμένες του δίνει και καταλαβαίνει.
    Hard Rock πανδαιμόνιο στο κεφάλι!!!!Μακράν απ'τους πιο αδικημένους κιθαρίστες που παρ'όλη την τεχνική που κατέχει,έχει το ατού να γράφει πραγματικά κομματάρες.
   Όμως εδώ μιλάμε για το δεύτερο κατά σειρά δίσκο του ,τον επόμενο ακριβώς χρόνο,το "Juggernaut"στο οποίο έχει επιτευχθεί η απόλυτη ισορροπία.Τόνοι μαγκιάς,απίστευτο κιθαριστικό παίξιμο,μια μπάντα που κώβει κώλους και δεν συνοδεύει απλά τον"¨θεό της κιθάρας", όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτού του τύπου τους καλλιτέχνες,μελωδίες μεγάλης πραγματικά έμπνευσης και φυσικά κομματάρες.
   Απλά ένα απ'τα καλύτερα hard rock άλμπουμ που θα ακούσετε ποτέ....και γενικά τσεκάρετε την πορεία του γιατί ο τύπος έχει πραγματικά δώσει πολλά σε αυτή την μουσική...και όσο για αυτούς που την ψάχνουν παραπάνω ....μην  σκαλώνετε με το εξώφυλλο....Ιt's the fuckin' '80's!!!


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

BAND OF SPICE -FEEL LIKE COMING HOME (2010)




        Το διαμαντάκι αυτό βγήκε πριν περίπου τρία χρόνια.Προσωπική υπόθεση του Spice ,μικρός θεούλης και πρώην frontman των SPIRITUAL BEGGARS.Γενικότερα η δισκογραφία του τύπου  είναι γι'αυτόν απ'ότι φαίνεται εντελώς προσωπική υπόθεση εννοώντας πως όλες οι δουλειές που έχει κάνει βγάζουν μια ειλικρίνεια πρωτοφανή για τα δισκογραφικά δεδωμένα του σήμερα.Ο Spice φίλε είναι μουσικός παλιάς κοπής.
        Επέλεξε να αφήσει τους BEGGARS λίγο πριν γίνουν τεράστιοι και από τότε δισκογραφεί μόνο όταν έχει κάτι να πει και μουσικά αλλά και στιχουργικά ακροβατώντας έτσι στα όρια του underground κατά κάποιο τρόπο.
       Το "Feel like coming home" δεν είναι ένα stoner άλμπουμ με την γνωστή έννοια του όρου αλλά είναι ένα απλά γαμηστερό rock άλμπουμ με βάση του τις απίθανες μελωδίες,τους εντελώς προσωπικούς και συνάμα γαμάτους στίχους (ποιητική αλητεία!!) και την σήμα κατατεθέν φωνάρα του.
     Τα τραγούδια αποτελούν γενικότερα  ένα τέλειο σύνολο,προσωπικά όμως ξεχωρίζω το "Last Day" με το ταξιδιάρικο σαξόφωνο,το "Εmptiness" ένα βαρίδι αλά παλαιά....το "New Frontier" για τα κρύα βράδια του χειμώνα και φυσικά το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου το "Dear Lord" για την υπόγεια τσαντίλα του.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

BLACK SABBATH-13-




     Λοιπόν....θα αφήσω στην άκρη οποιοδήποτε προσωπικό κόλλημα και θα γράψω πραγματικά ότι μου έσκασε ακούγοντάς το μιας που δεν είχα πάρει γραμμή ότι βγαίνει και η αλήθεια είναι πως μου ήρθε ξαφνικό.
     Ο Ward  λείπει,εάν δεν έλειπε θα υπερκαλυπτόταν το οπαδιλίκι και ίσως ένα " γαμώτο "τύπου ¨παίζει να'ναι και το τελευταίο που θα βγάλουν δεν θα έπρεπε να είναι η original σύνθεση?" αλλά ο αντικαταστάτης του Brad Wilk όχι μόνο  καλύπτει το κενό αλλά τα σπάει δια μέσω της διακριτικότητάς του ξέροντας ακριβώς ποιός είναι ο ρόλος του εδώ και με ποιούς παίζει..
    Το άλμπουμ είναι πρέζα....απλά και ξάστερα.Δεν προσπαθούν να αποδείξουν τίποτα.ο καθένας  στον τομέα του είναι άψογος και τα κομμάτια είναι μαύρα κι άραχνα όπως ακριβώς έπρεπε να'ναι.Οι riffάρες απλά διαδέχονται η μία την άλλη  ο Ozzy είναι πιο κακιασμένος και evil από ποτέ,αρκετά συγκρατημένος όμως στις ερμηνείες,ίσως για να μπορεί να ανταπεξέλθει και στα live και ο Butler απλά δίνει σεμινάρια μπάσου.
    Τα κομμάτια είναι όλα ένα κι ένα,λαμπερά μαύρα διαμάντια,υπάρχει όμως και ένα που απλά δείχνει ξεκάθαρα σε όλους όσους έμαθαν τον όγκο και το βάρος μέσα απ'το stoner πως η πατέντα ανήκει σε άλλους....και αυτό είναι το "Damaged Soul".
    Παραδέχομαι πως ξανακόλλησα!!!VOL.13!!!!


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

SKIN ALLEY 1968-1974





    Αγγλική μπάντα ενεργή απ'το '68 - '74 μουσικά πιστή στο πνεύμα της εποχής της.Έβγαλαν 4 δίσκους αρκετά διαφορετικούς ο ένας απ'τον άλλον με τον πρώτο να είναι αρκετά χίππικος σαν αντίληψη του ήχου και σχετικά μελαγχολικός.Προωθόντας  την πολυφωνία ως μουσική άποψη χρησιμοποιούν αρκετά όργανα για να διανθίσουν τον ήχο τους πέραν των κλασσικών και καταφέρνουν έτσι να ξεχωρίσουν ηχητικά από πολλές μπάντες της περιόδου των τελών των '60s με το διακριτικό φλάουτο να ξεχωρίζει.Όλα αυτά στο πρώτο ομώνυμο δισκάκι τους SKIN ALLEY με το φανταστικά ειρωνικό εξώφυλλο.Προσωπικά σε αυτή τους τη φάση  μου θυμίζουν GENTLE GIANT χωρίς το progressive.



    Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν το δεύτερο δισκάκι τους " To Pagham and Beyond" στο οποίο αλλάζουν τον προηγούμενο τραγουδιστή τους Tomas Crible ο οποίος αποχωρεί για να παίξει μπάσο στους HAWKWIND και τον αντικαθιστούν με τον Nick Graham των ATOMIC ROOSTER.Επίσης υπάρχει και μια μικρή αλλαγή στον ήχο μιας που κρατάνε τα πνευστά αλλά αυξάνουν κάπως  το groove  και σε σημεία το τζαζίζουν διατηρώντας μια απίστευτη πολυμορφία που σου αφήνει το συναίσθημα του jamming....Πανέμορφος δίσκος indeed.....



  Πιστοί στο ραντεβού τους με την ιστορία το 1972 κυκλοφορούν το "Two Quid Deal?" στο οποίο πάνε την μουσική τους ένα level παραπάνω κρατώντας το τζαμάρισμα δίνοντας όμως μεγαλύτερη έμφαση στις κιθάρες πλέον ,βγάζωντας έτσι στην ουσία τον πιο rock δίσκο τους μέχρι τότε καθώς έχουν βαρύνει τον ήχο τους και το μπάσο είναι επίσης αρκετά μπροστά.Ο πειραματισμός τους επίσης με την funk αυξάνει το ενδιαφέρον αλλά ταυτόχρονα και τα γούστα!!
Το "Two Quid Deal? " βγάζει μια χαλαρή αλητεία που σε κάνει να θέλεις να χορέψεις χωρίς όμως οι τύποι να κοπανάνε σαν να μην υπάρχει αύριο..Το εν λόγω concept συμπληρώνει το κωλοπαιδαρίστικο artwork με τον καλύτερο τρόπο...Μαγεία!!



   Ένα χρόνο αργότερα το '73 κυκλοφορούν το τέταρτο και τελευταίο άλμπουμ τους "Skintight" το  οποίο καμμία σχέση δεν έχει με τα προηγούμενα ηχογραφήματά τους μιας που έχει χαθεί οποιαδήποτε αχτίδα πειραματισμού .Τα κομμάτια είναι κομμένα και ραμμένα για το ραδιόφωνο χωρίς όμως να είναι άσχημα απλά σε σχέση με τα προηγούμενα είναι θα έλεγε κανείς βατά.Αμερικάνικο rock  σε φάσεις με έμφαση όμως ,όπως πάντα,στην μελωδία.Γενικά θυμίζει SUPERTRAMP.



      Ήταν λοιπόν ένα αφιερωματάκι για μια σχετικά άγνωστη μπάντα τους SKIN ALLEY  η μουσική της οποίας μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση καθώς οι δίσκοι τους είναι αρκετά πειραματικοί,με την τότε έννοια βέβαια,μα και συνάμα πολύ ευκολοάκουστοι....Κάτι που προσωπικά μ'αρέσει μιας που κάτι τέτοια συγκροτήματα που βρίσκουν την χρυσή τομή έχουν το ατού να σου ανοίγουν μουσικά το μυαλό χωρίς να σου ζαλίζουν το κεφάλι....

Καλή ακρόαση.....


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ   (LIFER) ΚΑΡΝΑΡΗΣ


   

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ASOMVEL - FULL MOON DOG (2007)





   Τυχαίες επιλογές...καμμιά φορά βγαίνουν σε καλό.Παρεβρισκόμενος πρόσφατα σε live event στο Κύτταρο επισκέφτηκα τον χώρο που είχε στειθεί το δισκάδικο της EAT METAL της διοργανώτριας εταρείας και μέσα στον χαμό από δίσκους το μάτι μου έπεσε πάνω σ'αυτό το διαμαντάκι.
   Οι ASOMVEL είναι μια αγγλική μπάντα η οποία αποτελεί τον ορισμό του underground συγκροτήματος.Είναι ενεργοί απ'το 1993 και συνεχίζουν ακόμα με μικρές αλλά γαμάτες κυκλοφορίες που δείχνουν πως η μπάντα το μόνο που ενδιαφέρεται να κάνει είναι να βγάζει γούστα.
   Το "Full Moon Dog" του 2007 είναι το τρίτο τους πόνημα,μετά από δύο demo και πρόκειται για ένα 10'' βινύλιο με άκρως προσεγμένο artwork (το εξώφυλλο σκίζει) και απίστευτη μουσική.Τα πέντε κομμάτια του είναι μια μίξη punk/metal αλητείας που γοητεύουν με την απλότητά τους και που φυσικά σε βουτάνε κατευθείαν απ'τα μούτρα.
  Ως βασικότερες επιρροές ξεχωρίζουν οι MOTORHEAD και οι THIN LIZZY σε ότι έχει να κάνει περισσότερο με το πως δομούνται τα κομμάτια και όχι σαν κοπιάρισμα ή μιμητισμός.
   Eπίσης κάνει που με κάνει να κρυφογελάω με ικανοποίηση είναι που τα φωνητικά σε φάσεις μου θυμίζουν COSMIC PSYCHOS.....χι χι χι!!!



ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΚΑΡΝΑΡΗΣ (LIFER)



WAR FOR FREEDOM - ΣΥΛΛΟΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΓΙΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ





    Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα σ'αυτό το blog δεν έχει παρουσιαστεί κάποια συλλογή αν εξαιρέσει κανείς το soundtrack του "Return of the living Dead" που κατά κάποιο τρόπο είναι μια συλλογή punk ύμνων!!
  Η αρχή λοιπόν γίνεται κατά τη γνώμη μου με τον καλύτερο τρόπο με το "War for Freedom" ένα 12'' βινύλιο  το οποίο αποτελεί μια συλλογική κραυγή δεκατριών συγκροτημάτων για ελευθερία πιστή στο πνεύμα του D.I.Y.
  Απίστευτα καλοσχεδιασμένη προσπάθεια με το εξώφυλλο σε σκληρό χαρτόνι,ένα απίστευτο artwork και ένα ένθετο περιοδικό το οποίο σε κάθε σελίδα του φιλοξενεί τις απόψεις της κάθε μπάντας είτε με την παρουσίαση των στίχων τους , είτε με κάποια κείμενα που παραθέτει η κάθε μια.
   Οι μπάντες που συμμετέχουν αξίζει να αναφερθούν όλες μιας που η καθεμιά με το στυλ της συμμετέχει απίστευτα σωστά στο αυτή η συλλογή να αναδείξει τον χαρακτήρα της....ένα χαρακτήρα μίλια μακρυά απ'την στείρα παρουσίαση συγκροτημάτων αλλά στοχευμένο στην προβολή μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας με την μουσική , περισσότερο ή λιγότερο ακραία , ως μέσο.

      SIDE A

     SIDE B
   Δύο πράγματα που συγκινούν ακόμα περισσότερο είναι η σημείωση στο πίσω μέρος του εξωφύλλου:
      "Οι θεωρητικοί που δεν ζουν μια εξεγερτική ζωή δεν λένε τίποτα που αξίζει να λεχθεί...και οι ακτιβιστές που αρνούνται να σκεφτούν κριτικά δεν κάνουν τίποτα που αξίζει να γίνει...."κάτι που θέλοντας και μη σε βάζει σε σκέψεις...και φυσικά το ότι αναγράφεται, πάλι στο πίσω μέρος  του δίσκου,πως δεν πρέπει να πωλείται πάνω από 7 ευρώ.
   Σκεπτόμενες νότες....δηλώνω γοητευμένος.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  ΚΑΡΝΑΡΗΣ (LIFER)